[ Pobierz całość w formacie PDF ]

9. Ramy (do metody przegubów z 22.05.06)

Nazywamy konstrukcje złożoną z elementów jednowymiarowych prostych lub zakrzywionych połączonych sztywno w narożach. W odróżnieniu od kratownicy elementy ramy pracują także na zginanie. Obciążenia w ramach mogą być przykładane w dowolnym miejscu ( w przypadku kratownicy obciążenia były przykładane wyłącznie do węzłów). Jeżeli środki przekrojów poprzecznych wszystkich elementów ramy leżą w jednej płaszczyźnie, ramę taką nazywamy płaską. Gdy ponadto w ramie płaskiej pokrywają się kierunki głównych momentów bezwładności przekroju, ramę taką nazywamy ściśle płaską. Ramy dzielą się na typy otwarte i zamknięte. Zamknięte można podzielić na jedno- i wieloobwodowe.

Rama typu otwartego

Rama typu otwartego rozgałęzionego

Rama typu zamkniętego jednoobwodowa (3-krotnie wew. statycznie niewyznaczalna, a zew statycznie wyznaczalna)

3-krotnie zew statycznie niewyznaczalna

6-krotnie wew. statycznie niewyznaczalna

Umowa odnośnie znaków momentów sił tnących w ramach. Jeżeli moment gnący wygina ramę wypukłością skierowaną do środka ramy – moment taki definiujemy jako dodatni.

Jeżeli element ramy (wycięty myślowo) obciążony siłami tnącymi obracamy zgodnie z ruchem wskazówek zegara – wówczas taką siłę tnącą uważamy jako dodatni.

Ramy ściśle płaskie jednoobwodowe.

Wyrażamy dwie podstawowe metody rozwiązania ram o obwodzie zamkniętym:

1)Metoda przekrojów (przecięć)

2)Metoda przegubów

ad.1)

Układ zew. statycznie wyznaczalny.

Układ wew. statycznie 3-krotnie niewyznaczalny